فوائد الحديث

ស៊ូណិតបង្កើននូវការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ជាឲ្យបានច្រើន និងធ្វើខ្លួនឲ្យរវល់នឹងការហ្ស៊ីកៀរនេះ ព្រោះការឈានមុខគេនៅថ្ងៃបរលោក គឺអាស្រ័យលើការសាងទង្វើកុសលច្រើន និងភាពជ្រះថ្លា(អៀខ្លើស)ក្នុងការគោរពសក្ការៈ។

ការហ្ស៊ីកៀរ រឭកទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់អាចធ្វើបានតាមរយៈការពោលនឹងអណ្ដាត ឬហ្ស៊ីកៀរក្នុងចិត្ត ឬទាំងពោលនឹងអណ្ដាតនិងក្នុងចិត្ត ដែលវាជាកម្រិតខ្ពស់ជាងគេបំផុត។

មានហ្ស៊ីកៀរជាច្រើនដែលច្បាប់បញ្ញត្តិឥស្លាមបានកំណត់ដូចជា ហ្ស៊ីកៀរពេលព្រឹកនិងពេលល្ងាច ហ្ស៊ីកៀរក្រោយសឡាតដែលជាកាតព្វកិច្ច ក៏ដូចជាហ្ស៊ីកៀរផ្សេងៗទៀត។

អ៊ីម៉ាំ អាន់ណាវ៉ាវី បាននិយាយថា៖ ត្រូវដឹងថា គុណតម្លៃនៃការហ្ស៊ីកៀរទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់មិនកំណត់ត្រឹមតែការតាសពេស្ហ ការតះលិល ការតះមីទ និងការតឹកពៀរប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ រាល់ទង្វើទាំងអស់ដែលគេធ្វើវាក្នុងនាមអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់ នោះហើយគឺជាការហ្ស៊ីកៀរ រឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់។

ការហ្ស៊ីកៀរទៅចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់ គឺជាមូលហេតុដ៏ចម្បងមួយដែលធ្វើឲ្យមានភាពនឹនរ។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ [سورة الأنفال(45)]

(ឱបណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ! នៅពេលពួកអ្នកបានជួបក្រុមមួយ(កងទ័ពសត្រូវ) ចូរពួកអ្នកមានភាពនឹងនរ និងរលឹកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ឱ្យបានច្រើន សង្ឃឹមថាពួកអ្នកទទួលបានជោគជ័យ)។

ចំពោះការប្រៀបធៀបរវាងអ្នកដែលហ្ស៊ីកៀរ រឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ និងភ្នំជុមហ្ទាន គឺនៅក្នុងស្ថានភាពតែឯងនិងដាច់ដោយឡែក។ ហើយភ្នំជុមហ្ទានឈរដាច់តែឯងពីភ្នំផ្សេងទៀត ដូចអ្នករំឭកដល់អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែរ។ ចិត្តនិងមាត់របស់គាត់ផ្តោតលើការរំឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ សូម្បីតែនៅពេលដែលគាត់ស្ដិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សក៏ដោយ ហើយគាត់មានអារម្មណ៍សុខស្រួលក្នុងគ្រានៃភាពឯកោ និងមិនចូលចិត្តការប្រាស្រ័យទាក់ទងច្រើនជាមួយមនុស្ស។ ការប្រៀបធៀបនេះក៏អាចមានន័យថា៖ ការរំឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ជាមូលហេតុនៃភាពរឹងមាំក្នុងសាសនា ដូចជាភ្នំជាមូលហេតុនៃភាពរឹងមាំរបស់ផែនដី ឬអាចសំដៅលើការឈានមុខគេក្នុងការធ្វើអំពើល្អក្នុងលោកនេះនិងលោកខាងមុខ។ ដូចអ្នកធ្វើដំណើរពីទីក្រុងម៉ាទីណះទៅម៉ាក្កះ ពេលទៅដល់ភ្នំជុមហ្ទាន គឺជាសញ្ញានៃការទៅដល់ម៉ាក្កះ។ អ្នកដែលទៅដល់ទីនោះ គឺជាអ្នកឈានមុខគេ។ ដូចគ្នានេះដែរ អ្នករឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់ ជាអ្នកឈានមុខគេដោយសារការរឭកអល់ឡោះជាម្ចាស់យ៉ាងច្រើន។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ដឹងបំផុត។