فوائد الحديث

ការពន្យល់អំពីសញ្ញាសម្គាល់របស់អ្នកពុតត្បុត ដើម្បីព្រមានមិនឱ្យធ្លាក់ក្នុងអំពើទាំងនេះ។

គោលបំណងនៃហាទីស្ហ៖ លក្ខណៈទាំងនេះគឺជាលក្ខណៈនៃការពុតត្បុត ហើយអ្នកដែលមានលក្ខណៈទាំងនេះគឺស្រដៀងនឹងពួកមូណាហ្វិគ (អ្នកពុតត្បុត) ក្នុងលក្ខណៈទាំងនេះ និងមានចរិតដូចពួកគេ។ វាមិនមែនមានន័យថា គាត់ជាអ្នកពុតត្បុតដែលបង្ហាញថាជាមូស្លីមខាងក្រៅ តែបិទបាំងការមិនជឿនៅខាងក្នុងនោះទេ។ មានការនិយាយថា នេះគឺសំដៅទៅលើអ្នកដែលលក្ខណៈទាំងនេះគ្រប់គ្រងលើពួកគេ ហើយមើលស្រាលវា និងមិនអើពើនឹងភាពធ្ងន់ធ្ងររបស់វា។ ព្រោះអ្នកដែលបែបនេះ ជាទូទៅមានការខូចនៃជំនឿ។

អ៊ីមាំ អាល់ហ្គហ្សាលីបាននិយាយថា៖ គោលការណ៍សាសនាមានបីប្រការ៖ ពាក្យសម្ដី ទង្វើ និងចេតនានៀត។ លោកបានចង្អុលបង្ហាញពីការខូចខាតនៃពាក្យសម្ដីតាមរយៈការកុហក ការខូចខាតនៃទង្វើតាមរយៈការក្បត់ និងការខូចខាតនៃចេតនាតាមរយៈការមិនរក្សាពាក្យសន្យា។ ព្រោះការមិនរក្សាពាក្យសន្យាមិនមែនជាកំហុសទេ លុះត្រាតែការសម្រេចចិត្តមិនរក្សាពាក្យសន្យានោះកើតមានពេលធ្វើការសន្យា។ ប្រសិនបើគាត់មានចេតនារក្សាពាក្យ តែក្រោយមកមានឧបសគ្គ ឬមានការផ្លាស់ប្តូរគំនិត នេះមិនមែនជាទម្រង់នៃការពុតត្បុតទេ។

ការពុតត្បុតមានពីរប្រភេទ៖

១. ការពុតត្បុតផ្នែកជំនឿ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកប្រព្រឹត្តចេញពីជំនឿ គឺការបង្ហាញថាជាមូស្លីម តែលាក់បាំងការមិនជឿ។

២. ការពុតត្បុតផ្នែកទង្វើ គឺការធ្វើដូចពួកមូណាហ្វិគក្នុងចរិត។ នេះមិនធ្វើឱ្យអ្នកប្រព្រឹត្តចេញពីជំនឿទេ ប៉ុន្តែវាជាបាបកម្មធំមួយក្នុងចំណោមបាបកម្មធំៗ។

អ៊ីមាំអ៊ីបនូហាជើរបាននិយាយថា៖ អ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់ឯកភាពថា អ្នកដែលជឿក្នុងចិត្តនិងនិយាយ ហើយប្រព្រឹត្តលក្ខណៈទាំងនេះ មិនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកគ្មានជំនឿនោះទេ ហើយក៏មិនមែនជាអ្នកពុតត្បុតដែលនឹងស្ថិតនៅក្នុងនរកជារៀងរហូតដែរ។

អ៊ីមាំនូវ៉ាវីបាននិយាយថា៖ ក្រុមអ្នកប្រាជ្ញបាននិយាយថា នេះសំដៅទៅលើពួកមូណាហ្វិគដែលរស់នៅក្នុងសម័យណាពីមូហាំម៉ាត់ ដែលបាននិយាយពីជំនឿរបស់ពួកគេ តែកុហក។ ពួកគេត្រូវបានជឿទុកចិត្តលើសាសនារបស់ពួកគេ តែក្បត់។ ពួកគេបានសន្យាក្នុងកិច្ចការសាសនានិងការគាំទ្រវា តែមិនរក្សាពាក្យសន្យា។ ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក្នុងការជជែកដោយប្រើពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ។